Wielkanoc to bardzo ważny okres w kalendarzu każdego chrześcijanina. To czas, który można spędzić w gronie najbliższych oraz wspólnie świętować zmartwychwstanie Jezusa.
Oczywiście, nie należy zapominać o wspólnych wizytach w kościele. W Sobotę Wielkanocną całe rodziny również się tam wybierają, by poświęcić koszyczek z pokarmami, przeznaczonymi na uroczyste, niedzielne śniadanie.
Zwyczaj święcenia pokarmów sięga VIII wieku, choć w Polsce prawdopodobnie zawitał on dopiero około wieku XIV. Przyjęło się, że koszyczek, w którym zanosi się święconkę, ma być wykonany z wikliny (tak jest i dzisiaj).
Dawniej święcono wszystko, co chciano spożywać nazajutrz, podczas śniadania, dlatego też księża sami przychodzili do domów. Obecnie podstawowym pokarmem, jaki powinien znaleźć w koszyczku, jest chleb – symbol Ciała Chrystusowego.
Jajka, najczęściej udekorowane przez domowników, mają natomiast nawiązywać do zwycięstwa nad śmiercią, ponieważ kojarzy się je z odrodzeniem. Baranka, zwykle wykonanego z cukru i później zjadanego przez dzieci, przynosi się na znak pokory, a chorągiewka, którą często posiada, symbolizuje zmartwychwstałego Chrystusa.
Nie należy też zapominać o przyprawach, takich jak sól (dawniej wierzono, że odstrasza zło – symbol oczyszczenia i ochrony przed zepsuciem) oraz pieprz (symbol gorzkich ziół). Panie domu dokładają jeszcze kawałek wędliny lub kiełbasy, mające zapewnić zdrowie i dostatek.
